Zondag 3 maart reisden we met 10 dorpsgenoten ´naar boven´, naar het huis van Portuguès en Lena. Lena is nu dood. We gingen op condoleancebezoek. Het was een loodzware visite. Nog voordat we gezamenlijk in het busje van Djony stapten, hoorden we dat er die nacht een 23-jarig nichtje van Appa was overleden, samen met haar voldragen baby – onderweg met de fast ferry van Brava naar het ziekenhuis in Fogo.
Dus bleven we allemaal ´in NS do Monte hangen tot haar begrafenis om 3 uur. Ik denk dat het halve eiland er was: boos en heel erg verdrietig over de geïsoleerde ligging van Brava en de matige medische voorzieningen hier. Het was een erg indrukwekkende gebeurtenis, die de dag nog zwaarder maakte. De rest van de week gebruikten we om te spuien, elkaar te bekloppen en omarmen, en blij te zijn met het leven van de dag.
Week 10 was ook de week dat Erick zijn tweede leunstoel voltooide, en begint te denken over een kleiner model stoel. En de week van Carnaval, op dinsdag. E en ik zijn niet naar de optocht gegaan; het was onze eerste slachtdag dit jaar.
Op woensdag alle appartementen in orde gemaakt voor een Duitse vriendengroep van zes personen, die hier tot week 11 vakantie vieren. En donderdag ‘dia de betão’ bij Julinha. Dat betekent een nieuw betonnen dak op het huis storten en dat moet met vereende krachten. Twintig man gaven hun beste krachten, tijdens deze ‘helpdag’. Mooi systeem blijft dat toch. Dus heb ik Erick de hele dag uitgeleend, om emmers water, stenen en zand door te geven. En hij kreeg een bakje catchupa voor mij mee naar huis. Ook mooi.
Op vrijdag boodschappendag in Vila, Erick’s beurt. Zaterdag hebben we de manifestação voor betere leefomstandigheden op Brava aan ons voorbij laten gaan, in praktische zin. Maar wel de videobeelden via facebook bekeken, artikelen gelezen, en gesprekken gevoerd met onze dorpsgenoten over deze zaken. Het schijnt heel onkaapverdiaans te zijn om in opstand te komen en je stem te laten horen, dus het zegt wel wat, dat de straat zwart zag: “Basta! Het is genoeg zo. Wij horen ook bij Cabo Verde!”
’s Middags is Erick naar de doop van Kin’s nieuwe vissersbootje gegaan. Dat was een hoopgevende gebeurtenis, zo citeer ik hem. Als de zee nu ook es zou kalmeren, dan kan er weer gevist worden.
En wat doe ik dan zoal de hele week? Ik melk geiten, maak jam, kaas en brood, pluk geitenvoer – van die dingen.
Naar Brava 